Carnarvon

We zaten weer op (reis)schema en in plaats van wederom een lange rit naar de volgende bestemming konden we nu een hele dag in Carnarvon besteden. Dus na eggs on toast in een noodle bar (!?) gingen we op weg naar de blowholes. Op het plateau hadden we een schitterend uitzicht over de woeste zee, uiteraard door de cycloon. Dit maakte de blowholes nog indrukwekkender. Maar de schildpadden die we in het water spotten maakten het hele spektakel onvergetelijk. In de hoop ze wat korter bij te kunnen zien, reden we naar Point Quobba, een dichterbij gelegen strand, om te snorkelen. Helaas was de stroom te sterk, wederom door de cycloon, en was het te gevaarlijk om te diep de zee in te gaan. Op de terugweg naar Carnarvon hebben we een bezoekje gebracht aan de OTC Dish, een megagrote satellietschotel van NASA dat niet meer in gebruik is.
Terug in Carnarvon namen we een kijkje bij de One Mile Jetty, een lange pier waarover een treintje reed. Iets dat tijdens het toeristenseizoen waarschijnlijk een topattractie is maar er nu een beetje zielig bij lag.
Het nieuws hielden we hele dag nauwlettend in de gaten maar helaas was er weinig verandering in de situatie. Behalve dat de weg naar het noorden door bosbranden nu ook dicht was, een geluk dus dat wij gisteren al de beslissing hadden genomen om naar Carnarvon te komen. Cycloon Iggy was ondertussen een categorie 4 en van koers veranderd naar beneden. Het leek ons te achtervolgen! We maakten ons echter meer zorgen om de bosbrand die de weg naar het zuiden blokkeerde. Voor de zekerheid hadden we voor de volgende dag al een backbackerskamer (zonder airco!) gereserveerd. De rest van het stadje zat vol met enerzijds brandweermannen en anderzijds evacuees!
's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Harbourside Restaurant en hebben we kunnen genieten van een prachtige zonsondergang waardoor we heel even onze zorgen vergaten...